فروآلیاژ به آلیاژهای مختلف آهن با نسبت بالایی از یک یا چند عنصر دیگر مانند منگنز، آلومینیوم و سیلیسیم اطلاق می‌شود.

هدف از افزودن فرو‌آلیاژها به فولاد، چدن و سایرآلیاژهای پایه آهنی، کنترل تعداد، شکل، ترکیب، مورفولوژی و توزیع اندازه دانه است. اضافه کردن فروآلیاژ به مذاب در آخرین مرحله متالورژی ثانویه یا همان پالایش ثانویه و پیش از انجماد مذاب انجام می‌گیرد، بنابراین تمیزی و خلوص مذاب تا حد زیادی به خلوص فروآلیاژ مورد استفاده بستگی دارد. تولید فروآلیاژها به دو روش کوره بلند و کوره قوس (احیای مستقیم) انجام می‌شود که از اواخر قرن بیستم روش کوره قوس به سرعت در حال افزایش است. معمولاً فروآلیاژها با واکنش‌های کربوترمی تولید می‌شوند که شامل احیا اکسیدها با کک در حضور آهن است. برخی از فروآلیاژها با افزودن عناصر به آهن مذاب تولید می‌شوند.

فروتیتانیم

تیتانیم در فولادسازی برای اکسیدزدایی، کنترل اندازه دانه و کنترل و تثبیت کربن و نیتروژن استفاده می‌شود.

فروکروم

یشتر فروکروم تولید شده در جهان صرف ساخت فولاد ضدزنگ می‌شود.

فرومنگنز

با هدف تشکیل آخال MnS2 در داخل دانه‌ها به جای تشکیل آخال FeS2 در امتداد مرزدانه‌ها و جلوگیری از پارگی داغ فولاد در حین نورد گرم.

فرومولیبدن

باعث افزایش همزمان چقرمگی و استحکام در فولادهای ساده کربنی با مکانیزم ریزدانه کردن فولاد.

فروتنگستن

اضافه کردن آن به فولادهای ابزار با سرعت بالا (HSS)

فرووانادیوم

موجب افزایش استحکام و چقرمگی در فولادها با مکانیزم پالایش دانه (ریزدانه کردن)، همچنین در دست‌یابی به سختی بالاتر پس از فرایند کوئنچ و تمپرنیز نقش دارد.

فروسیلیسیم

سیلیسیم به عنوان اکسیژن‌زدای قوی در اکثر فولادهای استفاده می‌شود، همچنین به دلیل افزایش استحکام تسلیم، عنصر اصلی در فولادهای فنر است.